ร้อยเจ็ดสิบสี่คน

ฉันตื่นขึ้นมาพบกับความว่างเปล่า

เตียงอีกฝั่งยังอุ่น รอยร่างจางๆ ของเขาประทับอยู่บนฟูก แต่เจมส์ไม่อยู่แล้ว ชั่วขณะหนึ่งอันยาวนาน ฉันนอนนิ่งอยู่ตรงนั้น ปล่อยสายตาไล่มองเงาบนเพดาน ฉันอยากจะยึดเหนี่ยวไออุ่นที่เขาทิ้งไว้ อยากจะแสร้งทำเป็นว่าถ้าหลับตาให้แน่นพอ เขาอาจจะยังคงอยู่ข้างกายฉัน แขนของเขาวางพาดหน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ